Govorite li engleski?
Engleski jezik tretira se već duže vreme kao “univerzalan”. Škola najčešće mladima pruža potrebna znanja, a svi koji su pored engleskog učili i druge jezike tvrde da je on najjednostavniji i da se brzo usvaja.
Da li je engleski jezik lak? Zavisi od potreba. Nesporno je da gramatika nije teška, ali je, na primer, pisanje nešto što obično pravi probleme. Činjenica je i da se upotreba uprošćenih varijanti engleskog kao neophodnog za elementarnu komunikaciju, u zemljama gde nije maternji, ne može izjednačiti sa zvaničnim, akademskim, literarnim, suštinskim… znanjem jednog jezika i svih njegovih finesa.
Ipak, pre nego što odete do škole stranih jezika i odlučite da naučite bar osnove engleskog, dobro je znati u kojim se delovima sveta, pored maternjeg, govore drugi evropski jezici, najčešće francuski.
Istorijske i druge okolnosti
“Engleski za biznis, francuski za umetnost i diplomatiju, nemački za nauku i medicinu”, glasila je poznata izreka u XIX veku. Nemačkom jeziku, međutim, oduzeta je zastupljenost i popularnost posle dva svetska rata, a primat u oblasti nauke preuzele su Sjedinjene Američke Države. Istina je, takođe, da nemački izvan Evrope i nije bio rasprostranjen kao drugi jezik.
U Egiptu su se engleski i francuski, pored arapskog, izvesno vreme podjednako koristili. U najvećem broju drugih arapskih zemalja, koje su posle Prvog svetskog rata bile pod francuskom ili engleskom upravom, dominira i danas jedan ili drugi.
Francuski jezik uglavnom se kao drugi jezik održao kod stanovnika Italije, Španije, Rumunije i Latinske Amerike, kojima je maternji iz srodne, romanske grupe jezika. Iako se tokom XX veka smatrao prestižnim, francuskom je, osim u napred navedenim slučajevima, bitno smanjen rejting.
U tradicionalnom zatvorenom Japanu se do sredine XIX veka kao strani jezik učio holandski, ali je po otvaranju prema svetu engleski postepeno i trajno usvojen kao dominantan. U zemljama jugoistočne Azije, iako su imale različita kolonijalna iskustva, engleski je potisnuo sve ostale evropske jezike.
Istorijsko pomirenje Francuske i Nemačke i evropske integracije nisu doveli do uspostavljanja zvaničnog zajedničkog jezika Evropske unije. U zemljama članicama najviše se koristi engleski jezik, bez nagoveštaja da bi to moglo u budućnosti da se promeni. Kao, uostalom, i širom evropskog kontinenta.